Sałatka z bakłażanem w zatarze i cieciorką

Po zeszłotygodniowej saunie wywołanej pieczeniem pizzy w najgorętszy dzień lata, w tym tygodniu zabrałam się za danie, które trochę bardziej sprzyja upałom. Na naszym menu jest sałatka z moim ukochanym bakłażanem. Bakłażany uwielbiam za ich piękny kolor, „mięsistą” fakturę i to że ich delikatny smak tak łatwo zaadaptować do tylu dań. Sam fakt, że są one popularnym składnikiem w tylu różnych kuchniach świata świadczy od tym, że możliwości jest sporo. Bakłażan cieszy się dużą popularnością w Indiach (stamtąd też pochodzi), większości krajów Dalekiego i Bliskiego Wschodu oraz w południowej Europie. Zanim zamieszkałam w Grecji, spotkałam się jedynie z odmianą o mocnym śliwkowym kolorze, ale tutaj spotyka się także bardziej pękatą w kształcie, białą odmianę i jasno fioletową, prążkowaną. Do wyboru do koloru. Do tego dania użyłam tej śliwkowej. Pokroiłam bakłażany na plasterki i nasmarowałam je zatarem – Blisko-Wschodnią mieszanką przypraw, którą możesz albo kupić gotową albo z łatwością zrobić w domu.

Atutem tej sałatki jest to, że jeśli też przeżywasz właśnie zauroczenie wegańską bezą, to dzięki niej zużyjesz tony cieciorki pozostałej po bezowych eksperymentach. Na pewno słyszeliście o wegańskich bezach z substancji zwanej aquafaba (czyli „soku z fasoli”) i cukru? Jacyś mądrzy ludzie wpadli na to, że woda spod wielu odmian roślin strączkowych ma właściwości podobne do kurzego białka gdy się ją napowietrzy (ubije na pianę). To niebanalne odkrycie zupełnie zrewolucjonizowało kuchnię roślinną. Ja też próbowałam chociaż na razie bez sukcesów – bezy wyglądały imponująco ale po 30 minutach w ciepłym piekarniku zamieniły się w słodką kałużę. Pomimo porażki nie zniechęcam się bo wiem, że to tylko kwestia czasu i doświadczenia, a poza tym za bardzo marzą mi się francuskie makaroniki by się poddać. Póki co, ilość cieciorki w moim jadłospisie nieco się zwiększyła ale nie mam z tym najmniejszego problemu.